احساس کودک
احتمالا تجربه دعوا و مشاجره بین خواهر و برادرها را در خانواده دارید .طوری که هر موضوعی هر چند کوچک و پیش پا افتاده زمینه بحث و مشاجره بین بچه هایتان می شود و هر کدام سعی می کند برای تصاحب وسیله ، اسباب بازی ، خوراکی و یا دیدن برنامه تلویزیون بر دیگری غلبه کند.
به گفته روانشناسان شناختی منشاء رفتارهای انسان احساسات اوست. یعنی ما براساس احساسات خودمان رفتار می کنیم ، بنابراین اگر تمایل دارید رفتار بچه ها را تغییر دهید باید به سراغ احساسات او بروید ، به جای سرکوب یا انکار احساسات مختلف فرزند، برخورد مناسب با آنها را یاد بگیرید.
انسان ها احساسات متفاوتی در قبال مسائل واحد پیدا می کنند و ضرورتی ندارد فقط حق با یکی از آن ها باشد.
ممکن است کودک شما به شما بگوید از چیزها یا افراد مختلفی احساس تنفر دارد . این نباید واکنش منفی شما را برانگیزد. بلکه به این فکر کنید که صرفا احساس خود را بیان می کند.
به جای انکار احساس سعی کنید آن ها را درک کنید.
به جای راهکار و نصیحت ، سعی کنید گوش شنوا باشید و به حرف هایش گوش دهید و
به جای سرزنش و امر و نهی، شناسایی و مدیریت احساس را به او آموزش دهید.
اگر کودکان بفهمند که یکی دیگر به ویژه پدر یا مادر حال او را درک می کند، راحت تر می توانند با شرایط کنار بیایند و احساس و رفتار خود را کنترل کنند.
به کودک حق بدهید احساسات متفاوتی داشته باشد ، مثلا به او حق بدهید عصبانی شود البته درباره پیمدهای رفتار مبتنی بر عصبانیت هم صحبت کنید. احساس خودتان را هم نسبت به رفتارهای فرزندتان به او بگویید مثلا به او بگویید از فلان رفتارش ناراحت یا عصبانی هستید.
مثال برخورد صحیح با احساس کودک
بچه : من بچه باهوشی نیستم
والد: چرا فکر می کنی باهوش نیستی ؟ (نادرست)
والد : نه خیلی هم باهوشی کی گفته ؟ (نادرست)
والد : می دانم وقتی انجام برخی تکالیف برایت طولانی می شود، احساس ناراحتی می کنی. (درست)